รีวิว หยาดน้ำค้างพันปี จากนักอ่านเฟซบุ๊ก
(Tan นายท่าน Moradokmai)
หยาดน้ำค้างพันปี ของ ชมัยภร แสงกระจ่าง
นวนิยายเล่มหนานี้อ่านจบมาสองเดือนแล้ว แต่เรื่องราวยังวนเวียนอยู่ในหัว อยากทำเป็นละครเป็นหนังหรือเล่าต่อด้วยวิธีการใดสักอย่าง
เรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับคดีความ ขึ้นโรงขึ้นศาลยาวนานตั้งแต่ลูกเกิดยันโต จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า ปักครอสติสอยู่บ้าน วิตกหดหู่เกรี้ยวกราด แปรปรวน
ทั้งนี้เส้นเรื่องเล่าเรื่องขึ้นศาลไปพร้อมกับปัญหาครอบครัวต่างๆนานา เรื่องลูกเรื่องผัวเรื่องงาน เล่าผ่านมุมมองผู้หญิง
ครึ่งแรกของเรื่อง กลิ่นเฟมินิสต์ลอยอบอวลไปทั่วหน้ากระดาษ เสียงแห่งการเรียกร้องความยุติธรรมของกฏหมายบ้านเมือง ความเท่าเทียม เพศสภาพ และเสรีภาพล้วนปรากฏผ่านปากและความคิดของตัวละคร ตัวละครดูเป็นผู้ถูกกระทำที่ไม่พอใจอะไรสักอย่าง
ฉากในศาลก็เขียนได้ราวกับได้กลิ่นเลย
แต่ครึ่งเรื่องหลังจากนั้น เป็นการเปลี่ยนแปลงทางกระบวนการความคิด การเรียนรู้ความจริง การวางสิ่งที่แบกไว้ลง วางแม้คนที่เชื่อมั่น ให้ความรักนำพา และเรียนรู้ที่จะสนุกกับความทุกข์
ไม่ขอเล่าเยอะ อยากให้หามาอ่านกัน ละเอียดอ่อน
และมีสัญลักษณ์ดีๆมากมาย ที่สำคัญคือทำให้หัวใจเรามีพลัง ผู้ชายก็ควรอ่านเพราะจะได้มุมแปลกที่ไม่คุ้นแต่ก็แทนภาพแม่ของเราได้หลายมุม ผู้เขียนก็วัยคุณยายแล้ว ตกผลึกเพียงพอว่าจะเล่าเรื่องไหนแค่ไหนอย่างไร
ประโยคเด็ดของเรื่อง “เรื่องที่เกิดกับเราดีที่สุดกับเราเสมอ”
แต่เชื่อเถอะ จริงๆแล้วมีธีมที่ลึกกว่านั้น เขาไม่บอกโต้งๆหรอก
อยากให้อ่านกัน
จาก เฟซบุ๊ก
Tan นายท่าน Moradokmai
ขอขอบพระคุณมากค่ะ