ดั่งดาวระยิบฟ้า

รายละเอียดเพิ่มเติม

ได้รับรางวัลนวนิยายชมเชย การประกวดหนังสือดีเด่น งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ปี 2554

จากชมัยภร แสงกระจ่าง
กว่าดาวจะระยิบฟ้า

ฉันเคยไปสอนวิชาวรรณกรรมวิจารณ์ให้นิสิตคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอยู่หลายปี นิสิตรุ่นแรกที่ไปสอน จะสนิทกันมากจนถึงขนาดเลยไปสนิทกับเพื่อน ๆของลูกศิษย์อีกด้วย ในจำนวนนี้มีอยู่คนหนึ่งเป็นครูสอนอยู่ที่ต่างจังหวัด ติดสอยห้อยตามเพื่อนนิเทศฯมาหาฉันถึงบ้าน เพื่อนของลูกศิษย์เป็นคนน่ารัก เธอคุยสนุก และเป็นคนมีอารมณ์อ่อนไหว แต่เวลาทำงานเป็นประเภท ‘ลุย’ ตามด้วยรักอุดมการณ์ยิ่งชีวิต เธอออกหัวเอียงซ้าย ช่างซัก ช่างถาม และช่างเล่า เล่าเสียจนกระทั่งลูกสาวของฉันเกิดแรงบันดาลใจในการอ่าน “โต๊ะ โตะ จัง” ทั้งที่ฉันเพียรบอกมาไม่รู้กี่ครั้งกี่หนว่า หนังสือดี

เธอชื่อ มีนา ศรีสมบูรณ์
นอกจากช่างเล่าแล้วเธอยังช่างบันทึก ฉันเห็นคุณสมบัติข้อดีในตัวเธอ จึงยุให้เขียนหนังสือ แต่จนแล้วจนรอด เธอก็ไม่ยอมเขียนออกนอกสมุดบันทึก เธอย้ายโรงเรียนหลายครั้งหลายหน ด้วยเหตุผลต่าง ๆกัน ท้ายสุดเธอลาออกก่อนเกษียณ และยกสมุดบันทึกทั้งหมดมาให้ฉัน และว่า “พี่เอาไปเขียนเถอะ”

ฉันกองสมุดบันทึกเธอไว้หลายเดือน ไม่รู้จะตั้งต้นอ่านตรงไหน จนวันหนึ่งเผลอหยิบมาอ่าน ก็ค้นพบว่า ฉันร้องไห้น้ำตานองเพราะสะเทือนใจในเรื่องราวที่เธอบันทึก ตรงโน้น ตรงนี้ ทั่วไปหมด ในที่สุด ฉันจึงคิดจะเขียนเรื่องของเธอ แต่ต้องเป็นเธอที่ ‘ปรุง’ใหม่ กลายเป็น ‘ครูเมษา’ ที่ร้อนราวกับดวงตะวัน คอยแต่จะส่องแสงให้ดวงดาวทั้งหลายที่นั่งคอยทำตากะพริบระยิบระยับอยู่ในห้องเรียน ครูเมษาในชีวิตจริงจะมี ‘วลาหก’ หรือไม่ ไม่รู้ รู้แต่ว่า เงาของวลาหกนั้น ฉันเอามาจากศิลปินวาดรูปคนหนึ่งที่ไปประชุมด้วยกันเป็นครั้งคราว ไม่ขออนุญาตใด ๆทั้งสิ้น เพราะไม่มีเค้าลาง เป็นตัวที่ฉันสร้างขึ้นทั้งสิ้น ได้มาเพียงเงา

ข้อใดเป็นข้อดีของหนังสือเล่มนี้ ขอยกให้ครูเมษาตัวจริงผู้เป็นแรงดาลใจในการเขียนเรื่องนี้

ความสุขใน ‘ดั่งดาวระยิบฟ้า’ ‘ปรุง’ ขึ้นเพื่อให้กำลังใจคนมีอุดมการณ์ หวังว่า ดาวของครูเมษาคงจะส่องไปจนถึงดวงดาวทุกดวงที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้

ชมัยภร แสงกระจ่าง