อินทรีลาร่วงฟ้า ทูนอิน
หลุบปีกแห่งชีวิน ร่างไร้
สะท้านทั่วแผ่นดินยิน สะอื้นสะอึก
นองเนตรน้องร่ำไห้ เพื่อนพ้องวรรณศิลป์
วันที่ไปเยี่ยมบ้านยังฝันว่า
พี่จะฟื้นปีกกล้าขึ้นมาใหม่
เสียงหัวเราะรอยยิ้มยังพิมพ์ใน
ยังหวังว่าจะได้ยินอีกครั้ง
แต่วันนี้ลาไกลลาไปแล้ว
หลุบปีกแก้วปิดฟากฟ้าน้ำตาหลั่ง
โอ้อินทรีทูนอินมาภินทน์พัง
วงวรรณดังจะขาดใจไร้อินทรี
ขาดพี่ชายผู้รักในศักดิ์มนุษย์
ขาดพี่ชายผู้สูงสุดในศักดิ์ศรี
ขาดพี่ชายผู้ยืนยันว่าฝันมี
ขาดพี่ชายผู้ที่เป็นศูนย์ใจ
ไปแล้วหรืออินทรี รงค์ วงษ์สวรรค์
สุมาลีจะรำพันจะร่ำไห้
วงษ์ดำเลิง สเริงรงค์ จะร้าวใน
คนวรรณกรรมน้ำตาไหลหัวใจร้าว
ขอแรง รงค์ คงไว้ในใจน้อง
ขอเสียง รงค์ กึกก้องเคียงทุกก้าว
ขอคำ รงค์ มาต่อนัยให้ยืนยาว
แม้จากไปยังเกรียวกราวนิรันดร์กาล
ชมัยภร แสงกระจ่าง
นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย
๑๕ มีนาคม ๒๕๕๒