งานรวมพลชาวร็อค ในนาม Bangkok Thrash ปีนี้ สำนักพิมพ์คมบางได้ร่วม Rock ไปออกบูธขายหนังสือกับเขาด้วย
สำนักพิมพ์จึงขนวรรณกรรมคลาสสิคแบบจัดหนักมาเพียบ อาจเรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกในงานร็อครากสาด ที่มีบูธ
ร้านหนังสือนอกแนว (นอกเหนือจากนิตยสารชาวร็อค) ไปตั้งวางอยู่ด้วย
(ภาพ ติ๋ม คอสสปริง)
แว้บแรกเราจึงรู้สึก “ข้อใดไม่เข้าพวก” แต่ผ่านไปสักพักใหญ่ เราจึงสังเกตได้ว่า ชาวร็อคคนไทยเขาก็สนใจงาน
วรรณคลาสสิคเหมือนกันนะ
มีคนมาจับๆ พลิกดู บ้าง พอให้ไม่เหงา ขาร็อครุ่นเยาว์ (ประมานอายุ 15-20) เดินมาชะโงกดู แล้วเดินจากไป
ขาร็อค Gen X เดินมา หยิบ พลิกอ่าน ร่วมพูดคุย เรื่องนี้ เป็นอย่างไร สปอยให้ฟังหน่อย …แน้ ..ดีจัง มีบทสนทนาแสดงความสนใจ อิอิ
(ภาพ PuiVenus)
บางคนมาทักทายทิ้งท้ายว่า สำนักพิมพ์นี้ไปอยู่ไหนมา ถึงเพิ่งมาหากันเจอในงานแบบนี้ ..อุ๊ย (เขาถามถึงหนังสือ แต่ดันเขิลเอง)
หนังสือของคมบางที่ถูกแนะนำ กล่าวถึงมากที่สุด คือ ดื่มเบียร์ที่มุมมบาร์ ผลงานของ ชาร์ลส์ บูคาวสกี้ นักเขียนมะกันจอมแดกดันสังคม (คงจะโดนใจขาร็อคสุดๆ เพราะมีการสปอยอย่างกันเองโดย ผู้ซื้อเก่าว่า “เรื่องนี้แม่งสุดยอด เ-ดกันในลิฟต์” !!!)
แต่ยอดขายไม่นับว่าดีมาก เนื่องจาก ส่วนใหญ่ ซื้อกันไปไว้ในครอบครองแล้วจากงานสัปดาห์หนังสือ …แน้
แสดงว่า มีชาวร็อคแฝงตัวไปเดินเที่ยวงานสัปดาห์หนังสือด้วยนะเนี่ย
ที่น่าสนใจ เป็นขาร็อคหนุ่มรุ่นเยาว์ชาวรัสเซียที่ชื่นชมผลงานของ ฟีโอดอร์ ดอสโตเยฟสกี้ เป็นยิ่งนัก จึงซื้อหนังสือเรื่อง “ใจที่ไร้แรง” หรือ A Faint Heart ไปเก็บไว้เป็นที่ระลึกในรูปแบบฉบับภาษาไทย พร้อมซักรายละเอียดผู้แปลฉบับภาษาไทยว่าเป็นใคร แปลอย่าง
ไร และยังสอบถามด้วยความสนใจถึงวัฒนธรรมการอ่านของคนไทยด้วยว่า อ่านงานรัสเซียแบบนี้กันมากหรือเปล่า
พูดคุยแลกเปลี่ยนกันพอได้ออกรส ฮิปโปป้าจึงได้ความรู้ว่า เด็กๆ ชาวรัสเซียเค้าอ่านงานวรรณกรรมคลาสสิคกันแทบทุกคน (ว้าว กรี๊ด)
แถมเขายังบอกว่างานคลาสสิคมัน Hard Core เหมาะกับชาวร็อคนะฮ้าฟ m/ และทิ้งท้ายด้วยการให้กำลังใจ สำนักพิมพ์ Independent อย่างคมบางไว้ด้วย
สงสัยว่าวัฒธรรมการอ่านในหมู่ขาร็อคบ้านเราคงจะผันตามอายุ หนังสือจึงขายได้ในหมู่ขาร็อครุ่นเดอะขึ้นไป ทั้งที่เดินมาเลือกดูเอง และลากเพื่อนมาดู แล้วสนทนากันเองว่า เล่มนี้มีแล้ว เล่มนี้ยังไม่มี เล่มนี้กูอ่านแล้วสะใจ เล่มนั้นอ่านง่ายหน่อย มึงลองดูดิ ฟังแล้วก็เพลินไปกับภาษาสนทนาแบบชาวร็อค
(ภาพ ติ๋ม คอสสปริง)
สำหรับบรรยากาศคอนเสริตด้านใน ฮิปโปป้า วิ่งเข้าวิ่งออก อยู่หลายรอบ ไปยืนโยก ตะงึดๆ แบบเขิลๆ ท่ามกลางชาวเทรชที่จะวิ่งชนกันตุ๊บตับ แบบอะตอมแตกตัว เมื่อไหร่ก็ได้
(ภาพ PuiVenus)
วง Thrash แบบไทยคุณภาพใช่ย่อย สร้างความมันส์ให้หัวโยกหัวคลอนได้ ไม่แพ้วงต่างชาติที่มาร่วม อย่าง
ออสเตรเลียและอินโดนีเซีย ร็อคแบบลาวก็เขย่าใจได้สุดๆ
แม้ว่างานนี้จะมีจำนวนผู้เข้าชมไม่มากนัก แต่ก็มันส์อุตลุด แบบกันเอ๊งกันเอง เป็นภาพความอบอุ่น แบบ Rock Rock ที่น่าประทับใจ
เอาเป็นว่าคราวหน้า ฮิปโปป้าจะไม่พลาดงาน Bangkok Thrash ครั้งที่ 6 และจะเตรียมความพร้อมไปรับมือกับชาว Thrash แบบลืมอายุไปเลย
